Turzyca ceglasta PRAIRIE FIRE - trawa zimozielona

Co znajdę w przesyłce?

Sadzonkę turzycy ceglastej odmiany Prairie Fire w doniczce 2l

Prowadzimy ciągłą sprzedaż sadzonek, dlatego wygląd ich jest uzależniony od pory roku, w której zostaną zamówione. Wszystkie trawy są nisko przycinane w marcu. Wznawiają wegetację w kwietniu. Do tego czasu są pozbawione części nadziemnej.

⚡CIEKAWOSTKA⚡

Gatunek, z którego pochodzi ta odmiana (Carex testacea), jest rodzimy dla Nowej Zelandii. Wraz z innymi trawami o podobnym, miedziano-złotym kolorze, tworzy tam rozległe, falujące na wietrze łąki zwane tussock grasslands. To właśnie te spektakularne, "spalone słońcem" tereny reżyser Peter Jackson wybrał jako główną lokację filmową dla Królestwa Rohanu w trylogii "Władca Pierścieni".

Dokładna charakterystyka: Turzyca Prairie Fire

• Pochodzenie: odmiana turzycy ceglastiej (Carex testacea) pochodzącej z Nowej Zelandii; selekcjonowana m.in. w serii ColorGrass® ze względu na intensywne, „ogniste” wybarwienie liści.
• Wzrost i pokrój: bylina kępiasta; zwykle 30–45 cm wysokości i ok. 40–50 cm szerokości; tworzy zwarte, gęste kępy o wzniesionych u nasady i lekko przewieszających się wierzchołkach liści.
• Liście: bardzo wąskie (1–3 mm), delikatne; w sezonie zielone z pomarańczowymi końcówkami, od późnego lata stopniowo przebarwiają się na pomarańczowo–miedziane; w dużej mierze zimozielone, szczególnie w łagodniejsze zimy; intensywność barw rośnie w pełnym słońcu.
• Kwiaty: drobne, beżowo–brązowe kłosy na cienkich, trójkątnych łodygach, do ok. 3 cm długości; bez większej wartości ozdobnej.
• Termin kwitnienia: wiosna maj – czerwiec.
• Walory użytkowe: efektowna barwa liści od wiosny do zimy; jedna z lepiej zimujących w Polsce turzyc nowozelandzkich; nadaje lekkości kompozycjom, dobrze wygląda w nasadzeniach naturalistycznych, żwirowych i pojemnikach; świetna do rozjaśniania rabat jesienno-zimowych.
• Stanowisko: zalecane słoneczne do lekko półcienistego; w pełnym słońcu najintensywniejsze wybarwienie; miejsce przewiewne, ale osłonięte przed zimnymi, wysuszającymi wiatrami.
• Gleba: przeciętna ogrodowa, przepuszczalna, umiarkowanie wilgotna; dobrze rośnie w podłożu z domieszką piasku lub drobnego żwiru; pH lekko kwaśne do obojętnego, roślina tolerancyjna. 
• Nawadnianie: po posadzeniu podlewać regularnie do dobrego ukorzenienia; później znosi krótkie przesuszenia, ale najlepiej wygląda przy stałej, lekkiej wilgotności; unikać zastoin wody zimą.
• Nawożenie: wiosną lekka dawka nawozu do traw ozdobnych lub cienka warstwa kompostu; unikać przenawożenia azotem, które osłabia wybarwienie i zimowanie.
• Ściółkowanie: cienka warstwa (3–5 cm) kory, żwiru lub kompostu ogranicza parowanie i chroni szyjkę korzeniową; w chłodniejszych rejonach pomaga w zimowaniu.
• Sadzenie: rośliny w doniczce można sadzić od marca do końca października; zalecana rozstawa 30–40 cm (5–7 szt./m²); szyjka korzeniowa na poziomie gruntu.
• Cięcie: jako turzyca zimozielona zwykle nie wymaga niskiego cięcia; na przedwiośniu wystarczy ręcznie „wyczesać” lub lekko przyciąć zaschnięte, przebarwione liście; mocne cięcie nisko stosować tylko w razie uszkodzeń, pozostawiając widoczne zielone części.
• Podpory: niewymagane; kępy stabilne, nie wylegają.
• Mrozoodporność: strefa 6 (do ok. –23 °C) przy dobrej przepuszczalności; w polskich warunkach zwykle dobrze zimuje, ale na ciężkich, mokrych glebach oraz w surowe zimy zalecane okrycie podstawy kępy i unikanie podmakania.
• Odporność na choroby: roślina ogólnie zdrowa; problemy pojawiają się głównie przy nadmiernej wilgoci (gnicie szyjki) lub długotrwałej suszy (zasychanie końcówek liści); okazjonalnie ślimaki mogą podgryzać młode liście.
• Zastosowania towarzyszące: idealna do nasadzeń z rozplenicami, miskantami chińskimi, kostrzewami, żurawkami, jeżówkami, lawendą; na rabaty żwirowe, obwódki, skarpy, ogrody nowoczesne i do pojemników balkonowo–tarasowych.
• Doniczka: 2 litry (C2)